Wat leerde ik van mijn burnout?

Ik weet nog dat iemand tegen mij zei, dat een burnout een cadeautje is. Nou dat voelde niet zo op dat moment natuurlijk. Ik ging door diepe dalen en was het leven zelfs zat. Het voelde soms als wanhoop. Ik was op, had veel fysieke stress-klachten, kon mij slecht concentreren, ik had geen idee wat ik wilde of wie ik eigenlijk was en sliep heel slecht. 1 tip: gebruik GEEN slaappillen, maar werk aan de oorzaak. Een goede nachtrust is belangrijk, zeker voor HSP’ers. Lees mijn blog met al mijn slaaptips:

Veel hulp
Tijdens en na mijn burnout had ik gelukkig veel hulp, mijn lief verraste mij met lieve cadeaus en ontspannen uitjes (waaronder een bezoek aan Stichting Leeuw: aanrader!). Lieve vrienden waar ik mijn ei kwijt kon, de yogaschool waar ik werkte (yogales geven ging ook niet meer), mijn toffe coach Hans waardoor ik wist dat ik ook coach wilde worden, loopbaancoach, mijn huisarts, kickboksleraar Edwin, de begeleiding en deelnemers van het coachtraject Maak Jouw Impact en de liefste yogalerares Manon en haar yogis. Zij hebben mij er doorheen gesleept en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.

Fysiek en mentaal in beweging blijven
Fysiek en mentaal bezig blijven waren voor mij echt mijn redding. Ook al was ik nog zo moe, ik ging toch sporten, fietsen of naar een yogales. Helaas kon ik toen nog niet zo goed voelen wat ik echt nodig had, dus ging ik nog regelmatig over mijn grenzen heen met blessures tot gevolg. Weer een mooie les dus. Daarnaast vond ik het leuk om te doen EN ik kreeg er ook energie van en was trots dat ik lekker aan het bewegen was. Ook wandelde ik regelmatig en genoot van de natuur en de katjes die ik onderweg tegen kwam. Ook ging ik elke maand naar de masseur en alleen naar de sauna.

‘Veilig’
Tijdens mijn burnout ontdekte ik dat mijn (onbewuste) overtuiging was dat de politie er voor zou zorgen dat ik mij veilig zou voelen. Ik kwam op een uitdagende afdeling te werken als teamleider. Mijn coach heeft mij er echt doorheen geloodst. Zelfs tijdens dieptepunten, bood hij aan om naar mij toe te komen om ergens te gaan wandelen samen, maar tijdens zo’n dal wilde ik liever alleen zijn.

Tijd voor een keuze
Toen het eenmaal wat beter ging en ik aan het re-ïntegreren was, werd het tijd voor een keuze. Mijn coach en ik spraken af in het bos en hij legde een paar A4tjes op de grond met mijn keuzes daarop. Hij vroeg of ik erop wilde gaan staan. Of ik mijn ogen wilde sluiten en vertellen wat ik voelde en zag. Het was snel duidelijk, de politie paste op dat moment niet meer bij mij.

Mijn cadeautje
Ik kreeg door dit proces een mooi inzicht nl. dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen veiligheid. Ik had werk te verrichten op het gebied van eigenwaarde en grenzen. Dat was dus mijn cadeautje. Trots op waar ik nu sta en daarmee andere HSP’ers als coach kan inspireren en kan helpen om stap voor stap hun grenzen te leren aanvoelen, aangeven èn bewaken. Zodat je met meer rust in een wereld vol prikkels kan genieten van het leven èn een burnout kan voorkomen.